Longjir je najveći i glavni grad norveške prekomorske teritorije Svalbard. Naselje se nalazi na Špicbergenu, najvećem ostrvu Svalbarda, na pola puta između norveške obale i Severnog pola, nekoliko stotina kilometara sjeverno od najsjevernije tačke norveške kontinentalne obale.
Prema popisu iz 2013. godine u naselju živi 2.075 stanovnika, a od toga gotovo 500 čine studentu na lokalnom fakultetu.
Grad u kome je zabranjeno umrijeti: pet zanimljivosti o najsjevernijem naseljenom mjestu na planeti
Nema starosjedioca
Svi koji žive u Longjiru su se tu doselili iz nekog drugog mjesta. Iako u gradu žive porodice koje su tu već nekoliko generacija, većina ljudi se ne zadržava tokom svog života. Najraniji stanovnici bili su rudari uglja i njihovi nadređeni, ali svi su došli iz drugih zemalja.
Ljudi šetaju sa puškama
Nemojte se iznenaditi ukoliko u Longjiru primetite da ljudi uz sebe uvek imaju pušku okačenu preko ramena. Imaju ih čak i turistički vodiči. Iako se nikada nije dogodilo da polarni medvjedi nekoga napadnu, stanovnici Longjira su ipak uvijek na oprezu. Postoji čak i čuvar koji patrolira gradom, a posebno oko škole u kojoj se igraju djeca.
Nošenje reflektivnog prsluka je uobičajena stvar
Iako bi mnogi najprije pomislili da se žuti reflektivni prsluci nose zbog zaštite od polarnih medvjeda, istina je da su na Svaldbaru zime duge i mračne, pa vozači slabije vide pješake ukoliko oni ne nose prsluke.
Izuvanje obuće je obavezno
Izuvanje cipela prije ulaska u zatvorene prostorije je u Longjiru već stara tradicija koja je započeta kako ljudi ne bi unosili snijeg i vodu sa sobom. Takođe, Longjir je nekada bio poznati rudarski grad, pa je, osim snijega, sa cipela ispadao i ugalj. Međutim, ovo pravilo se ne odnosi samo na stambene objekte, već i na ugostiteljske. Naime, mnogi restorani i hoteli zahtjevaju da se ispred vrata ostavi obuća, ali Vas zato svuda očekuju spremljene papuče.
U Longjiru je ilegalno umreti
Da, dobro ste pročitali! U Longjiru je zabranjeno umrijeti. Iako postoji malo groblje, ono je prestalo da prima nove “stanare” još prije 70 godina, a razlog za to je što se tela nikada ne raspadnu. Naučnici su otkrili da su tela savršeno očuvana zbog permafrosta, stalno zamrznutog zemljišta. Osim toga, u permafrostu je gotovo nemoguće iskopati grob, pa se posmrtni ostaci ili vraćaju u državu pokojnika ili se kremiraju.
Izvor: Nacionalna geografija Srbija
