Glumac Milan Dimić prati život Duška Trifunovića kroz lijepe i srećne trenutke, pa sve do onih teških životnih momenata kroz stihove, anegdote, pjesme.
Duško Trifunović rođen je 13. septembra 1933. godine u Sijekovcu kod Bosanskog Broda. Bio je književnik, pjesnik i televizijski autor, jedan od velikih i najomiljenijih pjesnika ovih prostora. Preminuo je 28. januara 2006. godine u Novom Sadu. Prema sopstvenoj želji sahranjen je u Sremskim Karlovcima.
Prva knjiga, “Zlatni kuršum”, koju objavljuje 1958. nagrađena je Brankovom nagradom, na Stražilovu. Svrstan je u talas nove urbane poezije sarajevskog kruga, gdje je najduže i stvarao. Duško Trifunović je objavio 84 zbirke poezije i četiri romana. Dvije stotine i trideset njegovih pjesama je komponovano i snimljeno.
Pisao je za Bijelo dugme, Vajtu, Jadranku Stojaković, grupu “Zov”, Nedu Ukraden, Biseru Veletanlić, Maju Odžaklijevsku, Indekse, Zdravka Čolića, a posljednji u nizu bio je Željko Joksimović, s pjesmom Ima nešto u tom što me nećeš.
Od 1971. godine radio je na TV Sarajevo, kao urednik Omladinskog programa u kojem je najčešće predstavljao pripadnike sarajevske rok scene.
Na molbu Ranka Bobana napisao je tekst pjesme “Glavo luda”, koja je postala jedan od najvećih hitova Zdravka Čolića. Gaboru Lenđelu, vođi “Teške industrije” na brzinu je ispisao stihove “Ti si mi bila u svemu naj, naj”. Postala je to jedna od najljepših balada legendarnih “Indeksa”. Djevojci anđeoskog glasa Jadranki Stojaković sročio je stihove za pjesmu “Osjećam da neko dolazi”.
Nema generacije koja se nije prepoznavala u pjesmama “Pristao sam, biću sve što hoće”, “Bluz za moju bivšu dragu”, “Kad bih bio bijelo dugme”, “Šta bi dao da si na mom mjestu” i – “Ima neka tajna veza”.
Ostaje li i opstaje li ta čudesna nit tajne veze sa Duškom Trifunovićem i danas?
