Konceptualni umjetnik Damir Nikšić povodom dešavanja oko Stoca i Srebrenice, na svom Facebook profilu napisao je “Urednu reakciju jednog strato-separatiste” koju prenosimo u cjelosti:
Srebrenica i Stolac su žrtve istog etnopartijskog centralizma koji služi podjeli Bosne i Hercegovine na “etnitete”.
Žalosno je što su i mediji, i međunarodna diplomatija, a konsenkventno tome i čitava otupjela i hipnotisana javnost BiH, prihvatili scenarij po kojem tri partije kroje kapu, mapu i sudbinu građana BiH.
Konkretno, u pregovorima za Stolac nametnuli su se centrale SDA i HDZ kao nadležni za Bošnjake i Hrvate u tom kraju zemlje.
(Molim da za istoriju to tako bude precizirano: nemojte da opet zapadamo u istu grešku interpretiranja i navođenja volje, odluka i rabota partija kao volje, odluka i rabota naroda ili građana BiH.)
Moj prijedlog i moj model (ako smijem tako neskromno nekolektivistički reći) jeste i prije opšćinskih izbora, a evo i još uvijek u slučaju i Srebrenice, i Stoca, i svih drugih “neriješenih” opšćina (u kojima oni vide problem za etničku, a ja šansu za građansku teritoriju) jeste lokalna građanska samouprava tih komuna: njihova decentralizacija od etnopartijskih centrala i njihova konačna depolitizacija.
Ja zato ovim putem apelujem i pozivam građane Srebrenice i građane Stoca da se upute i oslone jedni na druge u lokalnoj samoupravi, da se “odcijepe” od centrala etnonacionalnih političkih partija i formiraju politički nezavisne, slobodne građanske opšćine/teritorije koje će sporazumno i dogovorno udružiti u tzv. “Konfederaciju nezavisnih opšćina BiH” oslonivši se jedni na druge na državnom nivou.
Ova sporazumna Konfederacija bi bila osnova za Četvrti/građanski entitet – svojevrsni građanski demokratski “podskup skupova” unutar etnokratskog režima – onda kada etnonacionalne partije podijele Bosnu i Hercegovinu na etnonacionalne entitete.
Podsjećam da se to po statutu opštine može učiniti opštinskim referendumom, tj. referendumskim pitanjem na glasačkom listiću povodom opštinskih izbora samo kada bi zaista postojala politička pismenost i što je najvažnije: nezavisno vođstvo slobodarski, nepartijski ili čak antipartijski nastrojenih građana.
Ova ideja ne bi bila ideal, tj. ne bi bila tako “utopijska”, tako “neizvodiva” kada bi postojala građanska svijest i obrazovanje pojedinaca, a i organizovana politička propaganda i informacija iz najviših državnih institucija o direktnoj demokratiji i lokalnoj građanskoj samoupravi koju ova decentralizovana država po uređenju već ima.
Ovaj proces samoupravnog građanskog oslobođenja od političke vlasti bi uveliko bio pokrenut i nezaustavljiv kada pojedinci koji vode politiku u “provinciji” ne bi bili marionete, plaćenici, agenti i vojnici partijskih centrala iz etnonacionalnih centara, kada bi građani složno, politički nezavisno i demokratski djelovali u interesu lokalnih zajednica i svom sopstvenom kao “konstitutivnih pojedinaca”, a ne forsirali etnokratski princip i interese partijskih centrala koje se predstavljaju kao ekskluzivni zastupnici interesa “konstitutivnih naroda” i tako sebe “ugrađuju” u državni ustav i permanentnu vlast.
Ja sam ovaj isti plan i program predlagao, promovisao, zagovarao u svojoj predizbornoj kampanji za načelnika Opšćine Centar jer mislim da je to u ovom političkom i istorijskom trenutku jedino raspoloživo demokratsko rješenje za nas građane BiH, nas 11-12%.
Ja i dalje na tome insistiram i oglašavam se ovim putem ne u nadi da će ove moje poruke, sugestije, prijedlozi, rješenja doći do nečijih ušiju, pasti na plodno tlo inteligentnih i dobronamjernih demokratski, slobodarski, bratski i građanski nastrojenih, a politički angažovanih pojedinaca ove naše zemlje, već u prvom redu zato da poslije, nakon svega, kada sve upropaste, partijski ideološki pisci istorije ovih krajeva i “svojih naroda” ne napišu da niko nije ništa rekao, da nije bilo ideja, da nije bilo rješenja, da nije moglo bolje, da se nije znalo kako.
Znači, apelujem na ovaj način u prvom redu radi toga što mi to moja građanska savijest i politička uvjerenja slobodnog i politički/partijski nezavisnog građanina nalažu, što mislim i osjećam ovo kao svoju građansku dužnost i obavezu, ne očekujući i ne mareći za bilo kakvu reakciju, tek toliko da se tuspasim za istoriju:
Tuspas MENEEEEEEEE!
