Na današnji dan, tačno prije 31 godinu, 27. juna 1992. godine Srbi su u kući Mehe Aljića na Bikavcu u Višegradu živo spalili bošnjačke civile (žene, djecu i starije osobe).
Zločin spaljivanja živih bošnjačkih civila na Bikavcu, kao i niz drugih pojedinačnih i masovnih zločina nad Bošnjacima su dokaz počinjenog genocida nad Bošnjacima u Višegradu i Republici Bosni i Hercegovini.
Najmlađa žrtva imala samo godinu dana
Najmlađa žrtva je bilo dijete od godinu dana, a najstarija 88 godina.
– Ovaj zločin, zajedno sa “živom lomačom” u Pionirskoj ulici 14. juna 1992. godine, predstavlja jedan od najstrašnjih, monstruoznih i kolosalnih ratnih zločina koji su srpske oružane formacije počinile tokom agresije i genocida u Republici Bosni i Hercegovini i jedan od najokrutnijih zločina poslije Drugog svjetskog rata na tlu Evrope.
Srpski zločinci na čelu sa Milanom Lukićem su 27. juna 1992. godine, baš kao i trinaest dana ranije u Pionirskoj ulici, natjerali 72 bošnjačka civila u kuću Mehe Aljića, u naselju Bikavac u Višegradu, većinom žene i djecu, te starije osobe, gdje su ih zaključali, a nakon toga žive zapalili. Na kuću su prvo pucali, zatim ubacili bombe, a nakon toga je zapalili. Preživjela je samo jedna osoba i to Zehra Turjačanin – navode iz Udruženja “Žena-žrtva rata”.
Ko je odgovarao za zločin
Za ovaj strašni zločin na Bikavcu pravosnažnom presudom Međunarodnog krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju u Hagu osuđen je samo zločinac Milan Lukić na doživotnu kaznu zatvora. Sredoje Lukić, kao i Oliver Krsmanović za ovaj zločin nisu odgovarali, jer sudovi nisu mogli utvrditi njihovo prisustvo, iako je Haško tužilaštvo, odnosno Tužilaštvo Bosne i Hercegovine tražilo da ih se pravosnažno presudi za učešće i u navedenom zločinu.
– Ono što se desilo 27. juna 1992. godine, na Bikavcu, kao i 14. jmuna 1992. godine u Pionirskoj ulici klasičan je primjer “žive lomače”, najokrutnijeg i najmonstruoznijeg ratnog zločina. Dok žrtve ovaj događaj pokušavaju sačuvati od zaborava s porukom da se zlo nikada i nikome ne ponovi, vlasti manjeg bosanskohercegovačkog entiteta i Općine Višegrad pokušavaju i danas, na sve moguće načione, odbaciti pravdu, sakriti istinu i izbrisati pamćenje o agresiji i genocidu u Višegradi i Republici Bosni i Hercegovini. Posmrtni ostaci žrtava ni do danas nisu pronađeni i dostojno ukopani.
Godine 2023. Udruženje “Žena – žrtva rata” je, u saradnji sa autorom doc. dr. Erminom Kukom izdalo Naučnu monografiju “Živa lomača – Bikavac u Višegradu (27. juni 1992)”, da bude trajan dokument i podsjetnik tog zločina – zaključili su iz Udruženja “Žena-žrtva rata”.
