Urednik ste Monografije, šta ona sve sadrži?
“Monografija ima jedan bogat sadržaj i ona sadrži sve one ključne elemente jedne korporacijske priče u žanrovskom smislu, jedne PR monografije. Išli smo da napravimo Monografiju koja će istovremeno slati poruku iz koje će se vidjeti šta je to Univerzitet danas, mi šaljemo poruku, to smo mi, kada neko čita našo Monografiju, a istovremeno imamo jedan dobar izbor autentičnih dokumenata koji mogu poslužiti kao osnova za jedan drugačiji pristup Univerzitetu za naučnu valorizaciju onoga šta je Univerzitet uradio u ovih 40 godina.”
Ko je sve sa Vama radio na knjizi?
“Izraz same te Monografije od početka je bolovala od izuzetno kratkog vremena kojeg smo imali na raspolaganju i onda sam kao urednik bio primoran da se fokusiram na sigurne ljude i za koje sam znao da će sigurno uraditi ono što sam od njih očekivao i u tom smislu kolega Selimović, profesor historije je uradio historijski dio, Mirza Mehmedović je urednik fotografije, Maja Hrvanović je sve to lijepo oblikovala, dizajnirala tako da zaista kada uzmemo ovu našu Monografiju i kada je uporedimo sa Monografijama drugih Univerziteta možemo da kažemo da zaista imamo jednu lijepu knjigu.”
Kroz rad na Monografiji, koliko ste primijetili da su se vremena promijenila, studenti i profesori?
“U Monografiji smo dali sasvim dovoljno dokaza da kažemo da je Univerzitet iz godine u godinu rastao. Rastao je i u tom kadrovskom pogledu gdje sve više i više imamo profesora koji su bili naši studenti. Rastao je broj studenata, odsjeka, diploma i to Monografijom možemo da dokažemo. Univerzitet je kroz svoj razvoj imao samo uzlaznu putanju. Eh sad, koliko se razlikuju studenti i profesori, to se može malo manje vidjeti iz Monografije, ali svjesni smo da različita vrijemena donose različit duh, modu, trendove, nova shvatanja, nove medije i sve to utiče da se mi značajno razlikujemo.”
U svojoj izjavi ste rekli da Monografija sadrži i najkompletniji tekst o duhovnom razvoju grada, o čemu se tačno radi?
“To je bila moja ideja, moja želja. Na tom tekstu u Monografiji sam najviše radio. Htio sam da Univerzitet smjestim u jedan gradski kontekst, da pokažemo u kojoj mjeri postoji nešto što je Univerzitet kao institucija, a isto tako da postoji nešto što se zove ideja Univerziteta. To je prije svega duhovna ideja i ja sam dokazao u jednom momentu kada se pojavio Univerzitet u Tuzli, kada se pojavila ideja o Univerzitetu u tom momentu je nastap i taj duhovni razvoj grada. Tu mislim na sve književnike, slikare, muzičare, političare. To je bila jedna kritična, vršna tačka koja je dostignuta i ona je mogla da porodi tu ideju Univerziteta.”
U odnosu kada je nastao, gdje se sada Univerzitet nalazi?
“U odnosu kada je nastaja, mi se danas nalazimo na neuporedivoj visini u smislu institucionalnog razvoj, ali u jednom drugom smislu tog nekog razumijevanja društva, društvene podrške prema visokom obrazovanju, prema Univerzitetu mislim da smo čak i ispod tog nivoa. Vidjeti ćete da smo mi donijeli spisak 104 čovjek koji su bili članovi inicijativnog odbora Univreziteta i kada pogledate na tom spisku ćete pronaći sve u tom periodu najznačajnije intelektualce i najznačajnije ljude iz BiH. Dakle, šta možemo iz toga zaključiti? Univerzitet u Tuzli je tada imao fantastičnu podršku Bosne i Hercegovine, međutim, ja danas iz nekog konkretnog odnosa ne vidim u nekim slučajevima da imamo takvu podršku i takva razumijevanja.”
Čime se najviše ponosite kada je Univerzitet u pitanju?
“Kada sam u pitanju ja, kao profesor i kao čovjek koji je proveo pola svog života radnog vijeka na Univerzitetu, najviše se ponosim svojim studentima koje vidim na tv emisijama, da pišu u novinama, da ih vidim kao urednike, kao producente, kao novinare na javnim servisima, lokalnim medijima. Naročito sam ponosan kada vidim da primjenjuju ono znanje koje smo im mi dali, ali kao profesor Univerziteta, ponosim se i našim studemtima drugih fakulteta, profesorima koji na svjetskom nivou kao inovatori osvajaju zlatne medalje. Šta će tek pažljiviji posmatrač, onaj koji bude radio naučnu monografiju o Univerzitetu, uvidjeti koja je zaista uloga i koliko je veliki značaj Univerzitata u društveno-ekonomskim promjenama tuzlanske regije.”
Šta dalje, u kojem smijeru će ići Univerzitet?
“Univerzitet nema drugog izlaza nego da ide u smijeru izvrsnosti. Dovedeni smo u jedno jako konkurentsko okruženje i to je ključna odrednica nove faze u kojoj se mi nalazimo. U našoj neposrednoj okolini su osnovani privatni Univerziteti, nemam baš osjećaj, nisam baš ubijeđen da su njima nametnuti isti standardi, da su pod istim pritiskom, kao što smo mi. Imam osjećaj da se njima malo gleda kroz prste. Naravno, oni su u prvim godinama svog rada, nastanka, sve ja to razumijem, ali mislim da generalno situacija u visokom obrazovanju vodi ka tome da će opstati samo oni koji su izvrsni, koji su najbolji. Prije svega, mi kao profesori, kao nastavnici, kao istraživači mi ćemo tu ući u jednu utakmicu, jednu konkurenciju koju će oni koji su slabi i koji to ne mogu izdržati, oni će to doživljavati kao neprijateljsko okruženje. Mislim da je jedina budućnost da se zaista pozabavimo problema kvaliteta, odnosno izvrsnosti. “
