Psiholog Dragana Medić govori o odnosu djevojčice i dječaka u porodici, fazama kroz koje prolaze, i ljubavi koja je podloga svemu tome.
U djetinjstvu se najčešće slažu kao pas i mačka, ali njihova ljubav je i tada snažna i nježna. Drugačija od svih ostalih. Brat i sestra se vole na najposebniji način, čak i kada se glasno svađaju i jedno ispred drugog istupaju kao ljuti rivali. Oni koji nemaju tu privilegiju, mogu samo da im zavide.
Psiholog Dragana Medić kaže da je ovaj odnos često od presudnog značaja za sve ostale relacije i uloge koje će djevojčica i dječak imati tokom života.
“Ljubav između brata i sestre je specifična i prolazi kroz više faza”, navodi psiholog.
“U ranom djetinjstvu dominira netrpeljivost praćena nerazumijevanjem i ljubomorom, jer se djeca bore za roditeljsku pažnju. Djevojčice su često nježnije, pa su i odrasli blaži prema njima, favorizuju ih pošto su slabije, što dječake nervira i zato pokušavaju da dokažu da su njihove sestre negativci.
U tom uzrastu, oni su uglavnom grubi, ne libe se da “ćušnu” sestre, počupaju ih za kosu, podmetnu im nogu, unište lutku, kažu im da su dosadne ili glupe. Djevojčice to stresno doživljavaju. Boli ih što ih braća kinje i ne žele sa njima da se igraju, pa začas padnu u suze. Ali ni one nisu tako nevine. Ponekad uživaju dok ih tužakaju roditeljima ili ih špijuniraju, ponosno otkucavajući roditeljima svaki njihov korak, kojim kupuju njihovu naklonost”.
Ona objašnjava da se slična slika odigrava u pubertetu, kada su braća i dalje zvanično nezainteresovana za druženje sa sestrama. Distanca je prisutnija nego ranije. Ipak, razlika je u tome što su djevojčice jače, pa im često uzvraćaju udarac.
Međutim, baš na tome nesvjesno insistiraju roditelji, jer ih odmalena odvajaju, nastojeći da zadovolje kulturološke i rodne zahtjeve. Ćerke tretiraju kao nježnice u roze boji, a sinove kao junačine u plavom, pa se oni gledaju sa krajnje suprotstavljenih pozicija.
“Vremenom se to promijeni, jer kako odrastaju, brat i sestra shvataju da nemaju veće prijatelje jedno od drugog. Počinju da izlaze zajedno, slušaju istu muziku, stvaraju zajednička prijateljstva. Braća su oduvijek, ali sa godinama sve više, zaštitnički nastrojena prema sestrama i spremna su da se za njih založe u svakom trenutku. Sestre tako znaju da imaju svog štićenika, pa im to daje osjećaj sigurnosti”, kaže psiholog.
Zato se i kaže da je biti brat ponekad bolje nego biti superheroj. Sestre su, sa druge strane, braći najveća podrška, a njihova ljubav je toliko jaka da kažu da ako se desi porodični zločin, jedino sestre nikada nisu optužene, pošto je tako nešto najmanje vjerovatno.
Iako imaju svoju porodicu i svoj život, brat i sestra su uvijek tu jedno za drugo. To je posebna ljubav, koja ne liči ni na jednu drugu.
IZVOR: novosti.rs
