Kao na geografskoj karti – „granica“ između Pacifika i Atlantskog okeana je u vidu jasne crte, a njihove vode kao da ne mogu da se izmiješaju! Naravno, riječ je o lokalnoj pojavi koja će nestati za nekoliko dana.
I naravno da se miješaju! Samo taj proces traje „malo“ duže nego što bismo očekivali, objašnjavaju stručnjaci. Treba nekoliko dana da se vode različite gustine i boje izmiješaju jedva par centimetara.
Jer i za ovako velike vodene površine važe isti mehanizmi miješanja kao i za druge tečnosti: difuzija dvije tečnosti i fizičko djelovanje.
Difuzija, odnosno širenje ili razlijevanje kod tečnosti je izuzetno sporo. Tako da kod okeana dužina tog procesa najviše zavisi od fizičke agitacije, tj. fizičkih uticaja na miješanje – talasa, podvodnih struja, vjetrova…
Takođe, gustina okeana može uticati na mjestimično stvaranje ove vidljive „granice“, usljed razlike u salinitetima vode.
Zatim, tu su i prilivi slatke vode od topljenja glečera, velike rijeke koje lokalno unose i izvesnu količinu gline i mulja u okean i mijenjaju mu gustinu i boju, veći broj algi s jedne strane…
Međutim, na kraju se sve to izmiješa.
