Žene širom svijeta troše ogromne svote novca za sređivanje frizura, farbanja, šišanja te kupovinu preparata za njegu kose. Žene na frizuru troše više vremena i novca nego muškarci, ali to ne znači na suprotan spol nije sklon eksperimentiranju s kosom.
No, da li ste se ikad zapitali kako i kada je uopće nestalo zanimanje frizer, i kada su žene počele raditi taj posao.
No, da bi došli do odgovara na to pitanje moramo zadirijeti u domen brade koja vjekovima unazad krasi imidž muškaraca širom svijeta.
Tačnije, u nastanak i rad onih koji su bili zaduženi za njeno održavanje – berberina.
Riječ berberin je nastala od latinske reči barba, što znači brada, i ono što je zanimljivo jeste da je profesija berberina jedna od najranije zabilježenih, ali njihov status i društveni značaj se radikalno mijenjao kroz vijekove. Srednjevjekovni berberin nije bio zadužen samo za održavanje brade i frizure, već je imao zvanje berberin – hirurg i bio je tu za ljude kada im je trebalo brijanje, ali i stomatološke usluge, pa i manje operacije.
Godine 1308. berberini su odlučili da se udruže u jedno od najpoznatijih evropskih udruženja, koje u slobodnom prevodu znači Poštovano Udruženje Berberina. Tokom 17. vijeka imali su svoju prepoznatljivu uniformu, kecelju sa prednjim džepom u kojem se nalazio neophodni alat za rad, da bi je tokom 20. vijeka zamijenili bijeli i sivi mantil. Još jedna poznata oznaka berbernica bila je plavo-crveno-bijela šipka, ali uprkos njenom zanimljivom izgledu, ovaj znak je zapravo predstavljao izuzetno bolnu operaciju koja se nekada vršila u berbernicama. Plava i crvena boja su simbolizovale vene i krv, a bijela zavoje kojima su se pacijenti nakon intervencije previjali.
Sedamnaestovjekovna moda i imperativ za glatko izbrijanim licem doveli su do procvata posla, a berberi su tada počeli i sa upotrebom ulja, masti, mješavine vode i sapuna u kozmetičke svrhe. Porast obima posla nije utihnuo ni tokom sljedećeg vijeka kada su muške frizure bile izuzetno kompleksne, pa ni tokom devetnaestog kada je brada bila izuzetno popularna. Međutim, zvanično razdvajanje profesije hirurga i berberina desilo se 1745. godine, nakon čega je profesija hirurga postala jedna od najcjenjenijih, dok se na posao berberina gledalo kao na jeftinu okupaciju. Berbernice su čak postale stigmatizovane, kao mjesta štetna po zdravlje, mjesta u kojima se okuplja najniži društveni sloj.
U Evropi, berberin je važio za nekoga ko vam lako može nabaviti prostitutke, cigarete, a kasnije i kontracepciju, što je dovelo do popularne fraze u Engleskoj „nešto malo za vikend, gospodine?“. Međutim, nije tako bilo u svim zemljama, što se najbolje ogledalo u kontrastu između proslavljenog imidža Seviljskog berberina u Španiji i Svinija Toda u Londonu. U Americi, najuspješniji berberi koji su proslavili ovu profesiju bili su Afroamerikanci kojima je nakon Građanskog rata, uslijed zakona o rasnoj segregaciji, bilo zabranjeno da usluže „bijele mušterije“ nakon čega je došlo do pada interesovanja za ovaj posao.
Naime, kratka kosa na ženama bila je do te mjere popularna da su frizeri koji su umjeli da naprave takve frizure bili uvijek prepuni mušterija, te su se one odlučivale na to da svoju glavu često prepuste rukama berberina. Tri decenije kasnije uvele su se komplikovanije muške frizure u modu, prije svega slavni pompadur pedesetih godina, zbog koga su muškarci ponovo pohrlili u berbernice, a berberi, da bi se distancirali od prethodnih predrasuda prema njihovom poslu, počeli su tada da koriste termin stilisti za muškarce. Akcenat su stavljali na to da su nekadašnji berberi bili zaduženi za tehniku, nasuprot njima koji nisu samo stilisti, već i umjetnici. Ovakvi saloni za muškarce raskrstili su sa svim predstavama nehigijenskih mjesta na kojima se okupljaju besposleni. Naprotiv, ličili su na klubove za džentlmene, sa svojim udobnim foteljama, slikama na zidovima, besprekornom uslugom i njegom i privlačili mnogobrojnu imućnu klijentelu. Danas, sa povratkom brade u modu i ekspanzijom gotovo svega što je retro, berbernice postaju sve primamljivije za muškarce, a njihovo old school uređenje svojevrsni imperativ, te nastavljaju da prate i mjenjaju imidž savremenog muškarca.
