Juče je na svečan način, na polaznoj stanici u ulici Dimitrija Tucovića, puštena u saobraćaj uspinjača Sarajevo – Trebević. Otvaranju je prisustvovao veliki broj građana, koji su ispunili čekaonicu uspinjače i plato ispred nje. Među prisutnima zapaženi su Grujo Novaković i Nisim Albahari, članovi Izvršnog komiteta Centralnog komiteta Bosne i Hercegovini, Dane Olbina i Čedo Kapor, članovi Izvršnog vijeća Bosne i Hercegovine, Braco Kosovac državni sekretar za robni promet, i drugi javni i politički radnici.
Puštanje uspinjače u rad veliki broj Sarajlija pratilo je iz svojih kuća, okolnih ulica i bašta. Poslije govora Ljube Koje i zahvale Ibrahima Slavića, direktora Gradskog saobraćajnog preduzeća, koji će voditi brigu o uspinjači, krenula je prva kabina ka Trebeviću. U njoj su bili Grujo Novaković, Nisim Albahari i Ljubo Kojo. Polazak prve kabine u 12.20 sati prisutni su pozdravili burnim aplauzom. Izgradnja uspinjače u Sarajevu – građevinski i montažni radovi – počela je prije godinu dana, a pripremni radovi još 1956. godine. Ukupno je uloženo 221.000.000 dinara. U izgradnji i isporuci opreme za uspinjaču, čija dužina iznosi nešto oko dva kilometra, učestvovalo je nekoliko domaćih i jedno inostrano preduzeće. Pogonski dio uspinjače uvezen je od preduzeća ‘Transeksport’ iz Čehoslovačke, dok je sve ostalo izrađeno u našoj zemlji. Kabine je radilo preduzeće ‘Impola’ iz Slovenske Bistrice, dok su ‘Termoelektro’ Beograd, ‘Jelšingrad’ Banja Luka, ‘Energovinvest’ Sarajevo i druga preduzeća izradili ostale uređaje i djelove.
Iz Sarajeva na Trebević uspinjačom, sa koje se otkriva veoma lijep pogled na grad i okolinu, putuje se 12 minuta. U 50 kabina koliko ih ima uspinjača, za jedan sat u oba pravca može se prevesti 800 izletnika. Uspinjača je snabdjevena sa svim sigurnosnim i signalnim uređajima, kao i akumulatorom za slučaj nestanka struje. Na polaznoj i Trebevičkoj stanici izgrađene su čekaonice u kojima se nalaze i mali bifei.
piše: M. Festić (dnevne novine, 1959. godine)
Kratak historijat rada Žičare
Sarajevska Žičara puštena je u pogon 1959. Projektovanje, izbor opreme, djelomičnu isporuku opreme kao i nadzor montažnih radova sa probnim radom obavila je firma ‘Transporte’ iz Čehoslovačke. Generalni izvođač radova te usaglašavanja dokumentacije vršio je ‘ELEKTRO PROJEKT’, sadašnji ‘ENERGOINVEST’ Sarajevo. Pri puštanju žičare u pogon ispoljili su se brojni problemi sa prekidima saobraćaja i oštećenjima opreme, nedovoljnoj obučenosti osoblja pri montaži i eksploataciji žičare. Donijeta je odluka da se izvrši sanacija žičare.
Sanaciju žičare je izvela firma ‘METALNA’ iz Maribora koja je otklonila većinu nedostataka, ali je određeni broj sitnih ostao, koji su naši radnici tokom svog rada otklanjali. Međutim, dugogodišnjim radom (period od 33 godine) dolazilo je do ozbiljnih problema, te su nadležne institucije zabranjivale daljnji rad. Navest ćemo neke od njih: (Zabrana rada 1977, 1982, 1986, 1987), a posebno 18. 11. 1989. od Zavoda ‘ZRMK’ iz Ljubljane. Primjedbe su bile takve da je za otklanjanje bilo potrebno mnogo finansijskih sredstava, te smo mi otklonili ključne i od komisije dobili dozvolu da žičara radi sa umanjenim kapacitetom i pojačanim režimom pregleda, kontrole sklopova i elemenata. Zbog ratnih dejstava, žičara je toliko uništena da se ne isplati vršiti njenu rekonstrukciju. Također njen životni vijek od 30 godina je istekao.
Sarajevo, august 2009.
Izvor: sarajevo.co.ba
