S druge strane, trbuh je roze boje, u nekim slučajevima sivkast ili tamnopjegast. Donja strana repa može biti različitih boja, a tzv. leđne ljuske imaju greben. Poskok je jedina istočnoevropska otrovnica s roščićem na nosu, a tijelo joj je relativno debelo.
Postoje tri podvrste poskoka u Evropi i to V. a. meridionalis, V. a. montadoni, V. a. ammodytes te jedna podvrsta u Aziji, a to je V. a. transcaucasiana.
Poskoka je najčešće moguće sresti u suhim osunčanim područjima s nešto vegetacije i kamenja kao što su salonitne ploče, livade s gustim niskim grmljem, polušikare i slično, a povremeno se penje i po niskom grmlju i drveću, dok u kamenim zidovima traži guštere. U proljeće i jesen aktivan je danju, a ljeti je aktivniji u sumrak i noću.
Kada je riječ o prehrani poskoka, on se hrani miševima, gušterima, ptićima u gnijezdu, ali i drugim zmijama.
Parenje se odvija krajem aprila i u maju, a ženke rađaju žive mlade krajem augusta ili u septembru. Od prvih minuta života u “vanjskom” svijetu dobijaju otrov.
Interesantna je činjenica da, iako spada u red najopasnijih zmija na ovom području, rijetko se brani ugrizom. On je relativno spor, ali brz po potrebi, često kada se iznenadi sikće, bježi ili se “ukipi”.
