In memoriam

Na današnji dan prije 41 godinu, napustio nas je Meša Selimović




Jedan od najblistavijih umova domaće književnosti Mehmed Meša Selimović preminuo je na današnji dan 1982. godine.

Meša je rođen 26. aprila 1910. godine u Tuzli, na Tušnju, u ulici koja danas nosi njegovo ime. U svom rodnom gradu je završio osnovnu i srednju školu. Godine 1930. upisao se na studijsku grupu srpskohrvatski jezik i jugoslovenska književnost Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Diplomirao je 1934. godine, od 1935. do 1941. godine radi kao profesor Građanske skole, a potom je 1936. postavljen za suplenta u Realnoj gimnaziji u Tuzli.

Prve dvije godine rata živi u Tuzli, gdje ga hapse zbog saradnje sa NOP-om, a u maju 1943. godine prelazi na oslobođenu teritoriju, postaje član KPJ i član Agitprop-a za istočnu Bosnu. Potom je politički komesar Tuzlanskog odreda, a 1944. godine prelazi u Beograd i obavlja političke i kulturne funkcije.

Meša Selimović/ AI colorizovana fotografija

Od 1947. godine živi u Sarajevu i radi kao profesor Više pedagoške škole, docent Filozofskog fakulteta, umjetnički direktor Bosna Filma, direktor drame Narodnog pozorišta, glavni urednik Izdavačkog preduzeća Svjetlost. Godine 1971. penzioniran je i seli u Beograd. Biran je za predsjednika Saveza književnika Jugoslavije, bio je počasni doktor Sarajevskog univerziteta (1971), redovni član ANUBiH i SANU.

Dobitnik je brojnih nagrada, od kojih su najznačajnije NIN-ova nagrada (1967), Goranova nagrada (1967), Njegoševa nagrada (1967), potom Dvadesetsedmojulska nagrada SR BiH i nagrada AVNOJ-a. Umro je 11. jula 1982. godine u Beogradu. Sa ovog svijeta otišao je tiho i nenametljivo, a oni koji su ga poznavali kažu da je to bilo baš onako kako je i živio.

Meša sa suprugom Darkom

Iza sebe je ostavio suprugu Darku, koju je neizmjerno volio, i dvije kćerke – Mašu i Jesenku. Darka je umrla 1999. godine, a kćerke i danas žive u Beogradu, povučeno, ali sa uspomenama na slavnog oca koji je svijetu ostavio dva kapitalna književna djela – “Derviš i smrt” i “Tvrđava”.

U testamentu je između ostalog napisao:

“Živio sam svakojako, ali većinom pošteno, a to me ispunjavalo zadovoljstvom. Kažem većinom jer se dešavalo da načinim i nepoštenu stvar, kao i većina ljudi, mada nikada nisam nanio zlo, bar ne ozbiljno… rađe sam pristajao na svoju štetu nego na tuđu. To me je često stajalo spokojstva i sigurnosti, ali sam uvijek volio da budem prevaren, nego pokvaren, više sam volio da ispadnem naivan nego surov.”

Brojni su tragovi o njegovom radu i životu ostali iza Meše Selimovića u njegovom rodnom gradu Tuzli a uvijek ih je se lijepo prisjetiti i ne zaboraviti da baštinimo i poštujemo lik i djelo našeg velikana – pročitajte anegdotu iz Mešinog komšiluka.

Izvor
n1info.baklix.ba

Možda će Vas zanimati i:

Back to top button