19.04.1907. godine u Banjoj Luci je rođena Vahida Maglajlić, partizanka i jedina muslimanka koja je proglašena Narodnim herojem Jugoslavije.
Bila je najstarija kći od desetero djece u uglednoj porodici, a njen otac Muhamed je bio kadija. Već u mladosti počinje propagirati pismenost kao alat emancipacije žena, pogotovo muslimanki.
Zbog želje da učestvuje u javnom životu, često je dolazila u sukob s ocem, ali majka Ćamila (koja je bila polusestra prve liječnice muslimanke u BiH, Ševale Zildžić-Iblizović), joj je pomagala u njenim aktivnostima.
Početkom Drugog svjetskog rata Vahida Maglajlić postaje ključna ličnost pokreta otpora i jedna od najsigurnijih partizanskih veza u Banjoj Luci. Pod zarom je obilazila grad, skupljala potrepštine i širila ideju otpora. U oktobru 1941. godine je ustaše hapse i zadržavaju dva mjeseca. Bila je mučena i maltretirana, ali nikada nije otkrila nijedno ime.
Zbog toga joj je trebalo biti suđeno na prijekom sudu u Zagrebu, ali na dan kad je trebala otputovati, 21. decembra 1941. godine, ona sa Danicom Marić bježi iz zatvora na oslobođenu teritoriju, gdje uoči 1942. godine stupa u partizane.
Djelovala je među ženama Kozare, Grmeča i Cazinske Krajine i bila je zaslužna za formiranje prvih odbora Antifašističkog fronta žena u mnogim mjestima Podgrmeča. Na prvoj sjednici AFŽ-a, 6. decembra 1942. godine, izabrana je za jednu od 20 članica Centralnog odbora. Bila je karizmatična i nasmijana, spretna i snalažljiva, te sposobna organizatorica.
Poginula je 1. aprila 1943. godine u selu Mala Krupska Rujiška kod Bosanskog Novog, prilikom iznenadnog njemačkog napada. Narodnim herojem Jugoslavije proglašena je 20. decembra 1951. godine.
Vahida Maglajlić je svojim radom promijenila položaj žena u BiH, a njen lik i djelo nadišli su okvire BiH i poslužili kao inspiracija drugim ženama u njihovim borbama.
Na banjolučkom Trgu boraca NOB-a nalazi se bista koja čuva sjećanje na njenu ulogu u historiji BiH, a jedna ulica u Sarajevu nosi njeno ime.