Od 18. do 23. septembra 1992. godine, agresor na Bosnu i Hercegovinu počeo je sa napadima na brdo Žuč upotrebljavajući živi štit, na linije odbrane 1. Mehanizovane brigade i združenih vogošćanskih odreda.
U teškim borbama 18. septembra smrtno je ranjena heroina Armije Republike Bosne i Hercegovine Fadila Odžaković Žuta.
Iako je ranjena dva dana ranije, 18. septembra, Sarajevo je 20. septembra 1992. godine potresla vijest iz sarajevske Državne bolnice da je Fadila Odžaković Žuta preminula od posljedica ranjavanja tokom borbe na brdu Žuč – Sarajevo.
Jedna od najhrabrijih kćeri Bosne i Hercegovine poginula je kao pripadnica 1. Motorizovane brigade. Godinu dana nakon pogibije odlikovana je najvišim ratnim priznanjem “Zlatni ljiljan”, dok je 1994. godine nagrađena i “Ordenom zlatnog grba s mačevima”.
Tokom velike operacije Vojske Republike Srpske, s ciljem povratka kote Orlić na Žuči, za vrijeme koje su vojnici VRS-a ispred sebe vodili živi štit sastavljen od zarobljenih bošnjačkih civila, Fadila Odžaković Žuta bila je jedna od prvih boraca na liniji odbrane Sarajeva.
– Došla je do mene, zapalila cigaru, povukla nekoliko dimova, ponovo uzela pušku i krenula prema šumi, odakle su u isto vrijeme, pomiješano, odjekivali pucnji i glasovi naših logoraša koje je neprijatelj gurao ispred sebe – govorio je o heroini ranije pukovnik Ibro Dervišević, zamjenik komandanta Envera Šehovića.
Ova sarajevska heroina na početku agresije Armiji RBiH priključila se kao medicinarka i borac.
Pred navalom agresora na Žuči, tog kobnog 18. septembra 1992. godine, nekoliko vojnika Armije RBiH povlačilo se ne želeći jurišati na živi štit sačinjen od civila. Hrabra heroina nije ustuknula ni pred ovim napadom, nego je hrabrila svoje saborce da istraju u borbi.
Prema svjedočenjima očevidaca, ušla je u šumu u okršaj sa petericom specijalaca VRS-a, koji je nisu mogli pokolebati u njenoj namjeri. Uskoro je jaka eksplozija zatresla položaj na kojem se nalazila Fadila, nakon čega se na njenoj odjeći ukazala krv usljed ranjavanja, a njeni saborci uspjeli su je evakuirati.
– Našao sam je kod saniteta. Tražila je da joj dam samo kap vode. Mislili smo u prvi mah da nije ozbiljnije ranjena. Molila me je na nosilima da ne damo Orlić i Sarajevo. Umrla je dva dana kasnije u sarajevskoj Državnoj bolnici – kazao je Salko Hajdarević, jedan od ratnih komandanata na Žuči, prisjećajući se ranjavanja Fadile Odžaković Žute.
Heroina rođena 14. marta 1958. godine u Goraždu, voljela je Sarajevo i poklonila mu svoj život, zbog čega je njeni saborci i danas u sjećanju čuvaju kao istinsku heroinu i patriotkinju.
Izvor: faktor
