Najpopularnija odjeća današnjice jeans navršava stoljeće i pol svoje historije, koja ju je od radničke odjeće vodila do izraza “slobode i jednakosti”, za koji kritičari kažu da spada u marketinški dio legende.
Za odjeću koja je od sredine dvadesetog stoljeća preplavila svijet i postala “urbana uniforma”, obljetnicu je moguće povezati s nekoliko povijesnih datuma, ali se jednako tako prošlost jeansa može pratiti stoljećima prije njegova “rođenja”.
Povijest blue jeansa počinje 20. svibnja 1873., kada su vlasti u Sjedinjenim Državama odobrile patent za šivanje hlača od tvrde pamučne tkanine čije dijelove ojačavaju bakrene zakovice. Proizvođač odjeće Levi Strauss i krojač Jacob Davis tada su se udružili i počeli masovno proizvoditi Levi's marku traperica.
Međutim, stil hlača, nazvan “plave traperice”, izumio je američki krojač latvijsko-židovskog podrijetla Jacob Davis 1871. godine, ističu povijesni pregledi. Još prije u 17. stoljeću jeans je bio osnovna vrsta tekstila za radništvo u sjevernoj Italiji. Taj se naziv “za plavu tkaninu iz Genove”, na francuskom jeziku “le bleu de Gênes” (đenovska plava), poslije u SAD-u pročuo kao “blue jeans”.
U Europi su se traperice pojavile nakon Drugog svjetskog rata, a prema stručnjacima, dio su snažnog procesa amerikanizacije Europe. U Jugoslaviju počinju dolaziti u drugoj polovici 50-ih godina. U početku ih nose samo rijetki pripadnici imućnih slojeva koji su putovali u inozemstvo, a otvaranjem granica širi se popularnost jeansa i na druge slojeve.
Najprije su se mogle naći u “komisijskim” prodavaonicama, a potom kod mreže švercera, koja smanjuje cijene trapericama i skraćuje vrijeme praćenja mode, stoji u istraživanju beogradskog etnografa Ivana Kovačevića objavljenom 1980.
Hlače od jeansa su u Zagrebu dobile naziv traperice, u Ljubljani kaubojke, a u Beogradu farmerke. Korišteni su i nazivi levisice i riflići, koji su nastali po raširenim nazivima robnih marki.
Bez obzira na različite nazive, jednako su se silovito širile preko filma, televizije, romana i stripova, a otpori konzervativnih krugova, koje su podržavali ideološki protivnici Zapada, samo su išli u prilog širenju jeansa, ističe Kovačević.
Kao i svuda, traperice su u Jugoslaviji primane kao moda mlade generacije, ali su se prodavale u najmanje pet klasa, koje su pratile odgovarajuće cijene, a što je, po Kovačeviću, samo na površini stvaralo dojam jednakosti.
