Na velikom slanom jezeru Turkana u Keniji nalazi se maleno ostrvo Envaitenet, čiji naziv u prevodu s jezika afričkog plemena Elmolo znači ”nepovrat”. Već nekoliko vijekova ostrvo je nenaseljeno uprkos prirodnim blagodetima, a lokalno stanovništvo ne želi kročiti na njegovo tlo vjerujući da je ukleto. Ukleto ostrvo i ljudi, koji nakon stupanja na njegovo tlo, neobjašnjivo nestaju prvi put se spominje u spisima 1635. godine. Prema tim podacima, ostrvo je krajem 16. vijeka naselilo nekoliko domorodačkih porodica, koji su se začudili kada su otkrili da na ostrvu nije bilo životinjskog svijeta. Pri tome, zvuci, koje su ostrvljani slušali svake noći u vrijeme mladog mjeseca, bili su jezivi krici koji su trajali od nekoliko minuta do jednog sata. U spisima iz 17. vijeka, najstrašniji su opisi posljedica susreta s priviđenjima koja su se stanovnicima sela često javljala noću u obliku bića sablasnog čovjekolikog izgleda, nakon čega bi nesretnici zapadali u stanje svijesti slično transu.
Žrtve sablasti satima su nepomično ležale na zemlji, a nakon ”buđenja” svakoj od njih dogodila bi se nekakva nesreća. Djeca su nestajala pred očima majki i nikada nisu pronađena, a žene rađale bebe-nakaze koje bi ubrzo umirale i čija bi se tijela, bez obzira na tropsku klimu, mumificirala za nekoliko sati. Prvi misteriozni slučaj, o kojem postoji dokumentacija, zabilježen je 1935. godine. U to vrijeme na jezeru je boravila ekspedicija koja je proučavala običaje i život plemena Elmolo. Ekspediciju je predvodio engleski istraživač Vilijam Fuš, po čijem naređenju su na ostrvo poslata dva člana – Majkl Šeflis i Brajan Dajson. Nekoliko dana sve je bilo uobičajeno: svake večeri njih dvojica javljali su se kolegama u dogovoreno vrijeme svjetlosnim signalima, ali poruke su odjednom prestale stizati. Fuš i ekipa bili su zabrinuti zbog dugog odsustva svojih prijatelja, o kojima dvije sedmice nisu dobili ni jednu informaciju zbog čega su se još trojica članova ekspedicije uputila u potragu za njima. Kada su stigli, užasnuto su konstatovali da o boravku Šeflisa i Dajsona na ostrvu ne postoji ni najmanji trag. Naprotiv, nije bilo naznaka o tome da su tamo ljudi uopšte boravili.
Autor: Mladen Marić
