Grad Pariz je jednoj ulici u svom 20. arondismanu dao ime u znak sjećanja na “žrtve genocida u Srebrenici, koji je počinila Vojska Republike Srpske u julu 1995. kad je ubijeno 8.000 Bošnjaka”, kako je rečeno u odluci.
U svom prijedlogu Savjetu grada za imenovanje ulice “Srebrenica” gradonačelnica Pariza Ana Idalgo (Anne Hidalgo) je istakla da je u regionu tog bosanskog grada počinjen najveći masakr poslije Drugog svjetskog rata i da su taj zločin kao genocid kvalifikovala dva međunarodna suda: Haški tribunal 2004. i u Međunarodni sud pravde 2007. godine.
Ulica se nalazi u istočnom dijelu Pariza u novoizgrađenom kvartu, nedaleko od čuvenog groblja i avenije Per-Lašez (Père Lachaise). Da li slučajno ili baš smišljeno, ulica Srebrenica je produžetak ulice Balkan.
Duga je oko 200 metara ili tačno 245 koraka, koliko se može prebrojati od ulice Klo (Clos), gdje počinje, do ulice Vitriv (Vitruve), gdje se završava. U cijelosti je stambena, veoma tiha, gotovo bez saobraćaja i prolaznika, piše Deutsche Welle.
Počinje malom i jedinom starom zgradom, utonulom u zelenilo, na čiju metalnu ogradu je prikucana tabla “Rue de Srebrenica” sa objašnjenjem: “en mémoire des massacres pérpétres en juillet 1995 contre les Bosniaques” – u spomen na žrtve masakrâ koji su počinjeni nad Bošnjacima u julu 1995. (Nužno je napomenuti da je imenica Bosniaque dugo u Francuskoj označavala sve stanovnike Bosne i Hercegovine. Od kraja prošlog vijeka u tom značenju koristi se imenica Bosnien, a Bosniaque označava Bošnjaka. Ta diferencijacija unesena je u mjerodavni francuski rječnik Larousse.)
Na početku ulice Srebrenica su velike crvene žardinjere, na kraju je drveće i klupe za odmor. Nema trotoara, nego je prostor za pješake odvojen kamenim kockama do polovine njene dužine, a od polovine gvozdenim stubovima. I na lijevoj i na desnoj strani su nove zgrade, među kojima se ističe bijeli stambeni toranj od 15 spratova. U maju je u toj zgradi izbio požar, koji je brzo lokalizovan i ugašen, ali liftovi potom nisu radili danima.
U ulici nema ni prodavnice, ni kafane. Ima samo jedna apoteka. Njeni stanovnici su, kao i u svim pariskim arondismanima bližim periferiji, multinacionalnog porijekla, različitih religija i kultura.
