Iako je prošlogodišnji odnos prema Nacionalnoj i univerzitetskoj biblioteci ozbiljno uzdrmao našu književnost, autori su iznova dokazali kvalitet bosanskohercegovačke pisane riječi. Izdvajamo neke od nagrađenih i najčitanijih naslova.
Namik Kabil je osvojio i žiri i publiku time što je “čačkao” po onome što nas najviše muči – osjećaju pripadanja. I to onom prostornom, vremenskom i nacionalnom. Najteže je smjestiti samog sebe, a upravo o tome piše u svom romanu „Beskućnik“, koji je osvojio nagradu Predraga Matvejevića.
„Činjenica da je nagrada pripala beskućniku, a koji je knjiga o bosanskoj muslimanskoj porodici i njenim privatnim dramama, koje su uzrokovane etničkim porijeklom, govori mi da zaista ima smisla s onim za šta se zalagao Predrag Matvejević i šta je predstavljao, a to je istinski kozmopolitizam i hrabri, otvoreni duh“, ističe Kabil.
Goran Samardžić osvojio je žiri šarmom sačinjenim od gole iskrenosti, granične vulgarnosti i životnosti onog što prepričava. Njegov roman „Grobar pasa“ dobitnik je VBZ-ove nagrade za najbolji roman, a karakteriše ga seciranje vlastitih tuga. Analiza grešaka i pobjeda Goranovog života počinje kada njegovog jazavičara Blekija udari automobil. A to nije ni prvi pas koji mu je umro.
„Psi su metafora za propale brakove, kao što to doslovno piše u dijalozima junaka. Kad se tragedija sprema, ona se dugo sprema i na kraju pukne. Taj konac su bili psi“, kaže Samardžić.
Definitivni favorit publike po čitanosti, čak i u regiji, dokaz je da nam je nostalgija glavna karakterna odrednica. Knjiga „Pamtim to kao da je bilo danas“ je biografija benda koji je aktivan i slušan čak i nakon četiri decenije. Postali su klasik jer su srčani hroničari našeg iskustva. Voljeli smo život o kojem su pjevali. I voljeli smo sebe u njihovim pjesmama.
„Ova knjiga nastaje u želji da se obilježi jedno vrijeme, posebno osamdesete, ali i da se naglasi priča o Zabranjenom pušenju kao originalnoj sarajevskoj grupi koja je opjevala desetine mjesta i toponima ovog grada koje ljudi vole. Vrijeme je bilo da se pojavi neka knjiga koja govori o jednom velikom pjesniku Sarajeva“, ističe autor Boro Kontić.
Neki od novih naslova poznatih pisaca su: „Previše mi to, osam djevojčica“ Darka Cvijetića, „Cimetna pisma, dijamantna stvorenja“ Faruka Šehića, „Bejturan i ruža“ Aleksandra Hemona, te „Pariški maraton“ Damira Uzunovića. I upravo Damir u toj knjizi piše da su mu oduvijek bile draže knjižare od biblioteka. Jer, biblioteke imaju mnogo više mrtvih, a knjižare živih i aktivnih. Obiđite neku našu – i vidite kako smo živi u zavidnoj mjeri.
Izvor: federalna.ba
