Jedan od najblistavijih umova domaće književnosti Mehmed Meša Selimović preminuo je na današnji dan 1982. godine.
Meša je rođen 26. aprila 1910. godine u Tuzli, na Tušnju, u ulici koja danas nosi njegovo ime. U svom rodnom gradu je završio osnovnu i srednju školu. Godine 1930. upisao se na studijsku grupu srpskohrvatski jezik i jugoslovenska književnost Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Diplomirao je 1934. godine, od 1935. do 1941. godine radi kao profesor Građanske skole, a potom je 1936. postavljen za suplenta u Realnoj gimnaziji u Tuzli.
Prve dvije godine rata živi u Tuzli, gdje ga hapse zbog saradnje sa NOP-om, a u maju 1943. godine prelazi na oslobođenu teritoriju, postaje član KPJ i član Agitprop-a za istočnu Bosnu. Potom je politički komesar Tuzlanskog odreda, a 1944. godine prelazi u Beograd i obavlja političke i kulturne funkcije.
Od 1947. godine živi u Sarajevu i radi kao profesor Više pedagoške škole, docent Filozofskog fakulteta, umjetnički direktor Bosna Filma, direktor drame Narodnog pozorišta, glavni urednik Izdavačkog preduzeća Svjetlost. Godine 1971. penzioniran je i seli u Beograd. Biran je za predsjednika Saveza književnika Jugoslavije, bio je počasni doktor Sarajevskog univerziteta (1971), redovni član ANUBiH i SANU.
Dobitnik je brojnih nagrada, od kojih su najznačajnije NIN-ova nagrada (1967), Goranova nagrada (1967), Njegoševa nagrada (1967), potom Dvadesetsedmojulska nagrada SR BiH i nagrada AVNOJ-a. Umro je 11. jula 1982. godine u Beogradu. Sa ovog svijeta otišao je tiho i nenametljivo, a oni koji su ga poznavali kažu da je to bilo baš onako kako je i živio.
Iza sebe je ostavio suprugu Darku, koju je neizmjerno volio, i dvije kćerke – Mašu i Jesenku. Darka je umrla 1999. godine, a kćerke i danas žive u Beogradu, povučeno, ali sa uspomenama na slavnog oca koji je svijetu ostavio dva kapitalna književna djela – “Derviš i smrt” i “Tvrđava”.
