Ovaj tekst, objavljen je u časopisu „Zapis“, u maju 2000. godine. Prenosim ga nakon sedamnaest godina u cjelosti ( s blagim korekcijama štamparskih grešaka) a vi dragi čitatelji, prosudite sami da li se od tada nešto promijenilo…
„Fraza LONG LIVE ROCK AND ROLL nije izvorno vezana za pojam R'n'R-a, već je nastala po ugledu na staru englesku monarhističku parolu long live to the king ( dug život kralju). No dok su podanici engleske Krune stoljećima euforično uzvikivali parolu kao izraz dobrih želja i privrženosti rojalističkoj porodici, s druge strane, izraz long life to rock and roll predstavljao je u vrijeme nastanka, upravo oponentu izvornoj paroli.
Jasno je da je u tom slučajuriječ „kralj“ simbol za arhaično i prevaziđeno, dok je R'n'R simbol za, uslovno rečeno, nešto novo i progresivno.Naravno, iz ove suprostavljenosti može se izvesti još oponenti, no ostat ćemo na dvije najdrastičnije – tradicije ( ortodoksno vezane za historiju) i progresa ( simbol za nešto što „razbija okove sivila i učmalosti historijskih okvira“). Znači, ostajemo u jednome uskom krugu , jer se nećemo doticati raznovrsnih drugih okolnosti i inih nus-pojava ( pozitivnih ili negativnih), koje je sobom donio progres u smislu pojavnosti R'n'R-a, ma šta da on predstavljao u muzičkom, odnosno sociološkom značenju.
Na prostorima bivše Jugoslavije, konkretno u BiH, R'n'R je još ranih šezdesetih godina pokucao na mala vrata, tada najnaprednijeg društva iz „crvene plejade“ bivših socijalističkih zemalja. No, sama pojava, i smisao pojavnosti R'n'R-a u USA i njegova, relativno rana primljenost i prijemćivost na našim prostorima,dva su društvena izražaja koja su se kvalitativno, tokom vremena, razvijala sasvim drugim tokovima…
Naime, prateći aktuelne stilske tendencije R'n'R-a, a istovremeno razvijajući vlastite osobene karakteristike, R'n'R scena južnoslavenskih prostora poprimila je sasvim novi, do tada fakat neznani ( na Zapadu) tok razvitka i življenja R'n'R-a u punom smislu značenja engleske fraze „uzdrmaj i okreni“, kao nadasve revolucionarna okolnost u kulturološko-socijalnom smislu, uzimajući u obzir režimske okolnosti u bivšoj nam državi. Pomaci koje je R'n'R inicirao početkom sedamdesetih godina prošlog stoljeća ( misleći na kulturološke pomake), u to vrijeme, u Jugoslaviji, činili su se kao vjesnici jednog novog vremena, koje će se duboko inkorporirati u kulturološku svijest više naših generacija…
Međutim, neke druge „nekulturološke“ okolnosti i tendencije, prije svega one vezane uz tzv. „nacionalno buđenje“, proizvele su „krah“ R'n'R-a u svim aspektima „kulturnog“ življenja i poimanja svijeta. Takve tendencije i okolnosti koje su iznjedrile, a koje su uzele maha još sredinom osamdesetih ( „Dva veka Vuka“ ili sl.), izmijenile su očekivani tok i proces koji je započeo R'n'R, i predale ga u ruke ( ne politici i političarima) ,no jednom drugom obliku izražaja ,samom „suštinskom oponentu“ R'n'R-a ( u svakom smislu; muzičkom, kulturološkom, duhovnom, na koncu) – „DŽIGERI.“
Izraz „narodna muzika“ ili „etno muzika“, bi zapravo trebao da oslikava izvorni muzički species jednoga naroda. Izuzimajući bosansku sevdalinku, koja je, usput kazano – svjetski dragulj kulturološkog izražaja jednog naroda, ono što danas nazivamo „narodnom muzikom“, „narodno“ je samo zbog činjenice da je konzumira narod ( uplašen i ispranog mozga; „u se, na se, i poda se“), bez ikakvih veza sa istinskim tradicionalnim, da ne spominjem umjetničkim, korijenima vlastite kulture…
Dakle, u situaciji smo da postavimo novi oblik oponente – R'n'R nasuprot džigeri, odnosno kulturno ( ili umjetničko) nasuprot šundu i posvemašnom neukusu ( sjetite se oponente, gore navedene – R'n'R i Kralj!).
Svuda u svijetu, R'n'R se održao do dana današnjeg. Ako ne u izvornom , uslovno kazano, stilskom obliku, ono barem u kulturološkom smislu, što i jeste najvažnije u pojavnosti ovog izražaja. Kod nas se dešava, upravo suprotno. Kod nas se gore navedena oponenta R'nR-u (džigera), odveć duboko uvukla u sve pore društva, postigavši ono, što R'n'R-u ni za pola stoljeća nije uspjelo – postati način življenja velike većine jednog naroda…
Ostaje da se zapitamo – da li je to dobro ili loše? „
Prosudite sami.
Smrt fašizmu, sloboda narodu!
